ทำความรู้จักกับโรคdysplasia คือการพัฒนาที่ผิดปกติและการขยายสำหรับหมา มักพบในสุนัขบางส่วน แต่พบได้ในสุนัขทุกสายพันธุ์และทุกขนาด แม้กระทั่งในแมว ไม่มีสาเหตุเดียวของ dysplasia สะโพก ปัจจัยหลายประการ เช่น พันธุกรรม สิ่งแวดล้อม และโภชนาการ นำไปสู่การก่อตัวของข้อสะโพกที่ผิดรูป
ข้อสะโพกสามารถอธิบายได้ว่าเป็นข้อต่อแบบ “ลูกในเบ้า” ในช่วงการเจริญเติบโตของลูกสุนัข ทั้ง “ลูก” ซึ่งเป็นหัวของกระดูกโคนขา (หรือกระดูกต้นขา) และซ็อกเก็ตในกระดูกเชิงกราน (acetabulum) จะต้องเติบโตในอัตราที่เท่ากัน พื้นผิวกระดูกของหัวกระดูกต้นขาและอะเซตาบูลัมถูกปกคลุมด้วยกระดูกอ่อน กระดูกให้ความแข็งแรงที่จำเป็นในการรองรับน้ำหนักตัว และกระดูกอ่อนช่วยให้กระชับพอดีและหมุนได้ง่ายเมื่อสะโพกขยับ
ด้วยสะโพก dysplasia การเติบโตของลูกและซ็อกเก็ตไม่เท่ากัน ส่งผลให้ข้อต่อหย่อนยานหรือหย่อนยาน เมื่อสุนัขมีอายุมากขึ้น โรคข้อเสื่อม การเสื่อมสภาพของกระดูกอ่อน การสูญเสียกล้ามเนื้อ และโรคข้อเข่าเสื่อม กระดูกส่วนเกินที่ก่อตัวขึ้นคือความพยายามของร่างกายในการทำให้ข้อต่อสะโพกหลวมคงที่ เมื่อกระดูกอ่อนถูกกัดเซาะจะเกิดการสัมผัสกับกระดูกต่อกระดูกที่เจ็บปวด
ความผิดปกติของข้อต่ออาจแย่ลงเมื่อเวลาผ่านไปหรือยังคงเหมือนเดิม ระดับของความอ่อนแอที่แสดงออกขึ้นอยู่กับขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงของข้อต่ออักเสบ สุนัขที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยอาจเจ็บปวดมาก ในขณะที่สุนัขที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในข้ออาจไม่แสดงอาการเจ็บปวด
ทำความรู้จักกับโรคdysplasia ของสุนัข
โรค dysplasia ถือเป็นโรคทางพันธุกรรมที่สืบทอด การวิจัยล่าสุดชี้ให้เห็นว่าสภาพแวดล้อม โภชนาการ การออกกำลังกาย อัตราการเจริญเติบโต มวลกล้ามเนื้อ และฮอร์โมนก็มีบทบาทเช่นกัน ในบางสายพันธุ์ การพ่นหรือทำหมันแต่เนิ่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่สุนัขจะมีพัฒนาการเต็มที่เต็มที่ จะเพิ่มโอกาสที่สุนัขจะพัฒนาสะโพก dysplasia เมื่อเทียบกับสุนัขที่ทำหมันหลังจากโตเต็มวัย
อาหารเป็นปัจจัยสนับสนุนอีกประการหนึ่ง ขอแนะนำว่าควรรักษาสายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่และมีความเสี่ยงให้มีน้ำหนักปกติในระหว่างการเจริญเติบโต จากการศึกษาพบว่าลูกสุนัขที่ได้รับอาหารมากเท่าที่พวกเขาต้องการจะกินมีแนวโน้มที่จะพัฒนาสะโพก dysplasia มากกว่าลูกสุนัขที่ได้รับอาหารที่วัดได้
อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ได้แก่ การบาดเจ็บที่สะโพก การฉีกขาดของเอ็น และการออกแรงมากเกินไปที่ข้อต่อสะโพกตั้งแต่อายุยังน้อย ตลอดจนการเคลื่อนไหวซ้ำๆ ในการสร้างข้อต่อ ตัวอย่างจะเป็นการวิ่งจ๊อกกิ้งหรือทำงานบนถนนสำหรับลูกสุนัขที่อายุต่ำกว่าหนึ่งปี การออกกำลังกายที่ต้องใช้กำลังมาก รวมทั้งการวิ่งบนลู่วิ่ง ควรเลื่อนออกไปจนกว่าแผ่นเจริญเติบโตของกระดูกจะปิดลง ในสายพันธุ์ใหญ่มักมีอายุระหว่าง 14 ถึง 18 เดือน
แนะนำ โรคฉี่หนู ในสุนัขคืออะไร?
เรียบเรียงโดย แทงบอล
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
