แมวสามารถมองเห็นผีได้หรือไม่ ?

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนจะสงสัยว่า แมวสามารถมองเห็นผีได้หรือไม่ ? การอยากรู้อยากเห็นว่าความสามารถในการรับรู้ของแมวของคุณขยายออกไปได้ไกลแค่ไหนนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีคนสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความสามารถบางอย่างของแมวมีมากกว่าสิ่งที่เราสามารถทำได้ด้วยตัวเอง ตำนานที่น่าสนใจมากมายเกี่ยวกับแมวอันเป็นที่รักของเราก็คือพวกมันสามารถมองเห็นวิญญาณได้ แล้วแมวจะมองเห็นผีได้หรือไม่? มาดูรายละเอียดเพื่อหาคำตอบกัน

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้คนจะสงสัยว่า แมวสามารถมองเห็นผีได้หรือไม่ ? นี่เป็นหนึ่งในหลายตำนานและตำนานที่เกี่ยวข้องกับแมวที่น่าสนใจ

แมวสามารถมองเห็นผีได้หรือไม่?

ส่วนการที่แมวเห็นผีเป็นจริงหรือไม่นั้น ไม่มีข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ใดที่แสดงว่าแมวสามารถเห็นวิญญาณหรือสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของพวกมัน ในแง่ของประสาทสัมผัสของแมว ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องค้นพบและทำความเข้าใจ แต่มีโอกาสเกิดเรื่องอื่นๆ ขึ้น และแมว ‘เห็นผี’ อาจเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อบางสิ่งที่ธรรมดามาก

อะไรทำให้เจ้าของบางคนเชื่อว่าแมวสามารถสัมผัสถึงวิญญาณและผีได้?

แม้ว่าจะไม่มีหลักฐาน แต่เจ้าของบางคนก็ยังเชื่อว่าแมวอาจเป็นกุญแจสำคัญในการสื่อสารกับโลกแห่งวิญญาณ ตั้งแต่การจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปยังบางสิ่งที่ไม่มีอยู่ ไปจนถึงการเงี่ยหูฟังในทุกทิศทาง มีหลักฐานที่รวบรวมหลักฐานที่คนรักแมวได้รวบรวมไว้เพื่อพิสูจน์กรณีที่มหาอำนาจแมวมีจริงและแมวสามารถเห็นผีได้ แต่การเชื่อในวงจิตวิญญาณไม่ใช่สำหรับทุกคน แน่นอนว่ามีคำตอบว่าทำไมแมวถึงทำแบบนั้น

แมวมองเห็นได้อย่างไร?

แมวเป็นสัตว์นักล่าที่แข็งแรง ดังนั้นจึงมีสายตาที่ดี แต่ตรงกันข้ามกับความเชื่อที่นิยม สายตาของแมวในตอนกลางวันนั้นแย่กว่าของเรามาก แมวสามารถมองเห็นได้เพียงสองเฉดสีเท่านั้น ได้แก่ สีฟ้าและสีเหลือง หากมีอะไรอยู่ข้างหน้าพวกเขาระหว่างห้าถึงแปดเซนติเมตร พวกเขาจะสามารถระบุได้ว่ามีบางอย่างอยู่ตรงนั้น อย่างไรก็ตาม พวกมันจะดูพร่ามัวสำหรับพวกเขา

แต่ในตอนกลางคืนวิสัยทัศน์ของแมวในความมืดไม่มีการเปรียบเทียบกับของเรา จุดมองเห็นของแมวอยู่ที่กึ่งกลางตา และส่วนที่เหลือรอบๆ ตาจะเบลอ สิ่งนี้ช่วยให้พวกเขามุ่งความสนใจไปที่เป้าหมายของเหยื่อเพียงอย่างเดียวเมื่อออกไปตอนกลางคืน อย่างไรก็ตาม แมวไม่เพียงแค่พึ่งพาพวกมันตาเห็นยังใช้หูและจมูกและยาวที่น่ารักของพวกเขาหนวดแมว

Credit  ufa168

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *